Donderdag 3 december 2020
De vorige blog ben ik begonnen met wat gemopper over het onbestendige weer in Schotland. Nu is dat wisselende weer hier een feit, maar natuurlijk zitten daar niet alleen negatieve en onpraktische kanten aan. Kijk op deze foto en zie wat een prachtige regenboog! En dat is 1 van de vele. Want als gevolg van dat wisselende weer zien we soms wel 10 regenbogen op een dag. Soms dubbele, soms halve circels, dan weer zomaar een klein stukje. Niet dat dat dagelijks gebeurt, maar als het zo’n wisselende dag is, zijn ze soms op 2 handen niet meer te tellen. Met de prachtige luchten zijn dat natuurlijk wel bijzondere plaatjes om te zien. Goed, dan is het voorlopig weer even klaar over het Schotse weer. Alle clichés daarover zijn waar, dan weet iedereen genoeg.
Iedereen die de nieuwsbrief van Jan heeft gelezen, weet al dat er schot komt in het realiseren van een nieuw schoolgebouwtje. Al jaren is er hier een uitzien om een eigen schoolgebouwtje te hebben. Het huidige gebouw wordt gehuurd, maar heeft onvoldoende capaciteit om de toekomstplannen te realiseren. Voordat wij hier kwamen, waren er allerlei wensen en plannen. Plannen om de school uit te breiden, om een peuterspeelzaal te starten, voortgezet onderwijs te beginnen, nieuwbouw, aankoop van grond. Maar iedereen had zijn handen vol om de school alleen al draaiend te houden. Laat staan dat er tijd was voor al die extra dingen. De school ging toentertijd ook van crisis naar crisis, heeft zelfs een keer op het punt gestaan te moeten stoppen, vanwege het ontbreken van personeel. Kun je voorstellen, dat je als ouders samen alle lessen moet geven, naast al het papierwerk, naast je gezin, naast soms nog een baan. Alle extra werkzaamheden, wat betreft de school, hebben jarenlang op een lager pitje gestaan. Het was hard werken om overeind te blijven, terwijl het hoognodige niet gedaan kon worden.
Met onze komst en alle bijkomende aandacht voor de Providence, alle sponsors en alle belangstelling is er weer perspectief en energie gekomen voor nieuwe ontwikkelingen.
De laatste weken zijn erg druk geweest, om naast alle normale bezigheden, de secondary te registreren. Voor dat in kannen en kruiken was, zijn er tientallen mailtjes heen en weer gegaan. De Schotse bureaucratie… Gelukkig is dat nu achter de rug en staat het bestuur, volgens eigen zeggen, te popelen om de volgende stap te zetten. De één is bezig rond te kijken voor een stuk grond. De ander is een globale indeling aan het maken voor het nieuwe gebouwtje. Ze willen een ruimte allereerst voor de lagere school en een peuterspeelzaal. Het voortgezet onderwijs kan voorlopig nog in de trailer plaatsvinden. Misschien heb ik het al eens geschreven, maar elke lagere school heeft een peuterspeelzaal aan zich verbonden. Alle kinderen hier gaan, vanaf ongeveer het moment dat ze kunnen lopen, naar een peuterspeelzaal. Ouders kiezen de peuterspeelzaal uit die verbonden is met de school, waar ze hun kind later naar toe willen sturen. En je voelt het al: Geen peuterspeelzaal, betekent zo goed als geen groei aan de onderkant van de school. Daarom is zo’n speelzaal van essentieel belang voor het voortbestaan en de groei van een school. Volgens de insiders gaat nieuwbouw ook zorgen voor groei van de school: “Ik weet hoe de mensen hier denken. Een eigen gebouw gaat verschil maken”. Mogen we ook hierin een beroep op u doen om aan de school en aan de, voor de school, ingrijpende plannen te denken, niet alleen financieel, maar vooral ook in uw gebeden?
Woensdag 21 oktober 2020
Het werk van Jan verloopt erg voorspoedig!
Evenals in Nederland heeft de herfst hier zijn intrede gedaan. Eerlijk gezegd is de overgang hier wat minder merkbaar dan in Nederland. Het verschil tussen zomer en herfst is hier niet zo heel erg groot. Het regent iets meer en de dagen om zonder jas buiten te lopen zijn minder. Buiten koffie drinken is nu helemaal verleden tijd. We brengen een groot deel van de werkweek door met het binnenhalen en het verhangen van de was. De weersvooruitzichten zijn hier minder betrouwbaar dan…ehm…Nou ja, het lijkt wel politiek. Er wordt een mooie dag verwacht. ’s Ochtends is de lucht stralend blauw, de zon schijnt uitbundig. Het ziet er goed uit om wat bedden te verschonen. Even later hangen alle waslijnen buiten vol, in de zon. Windje erbij… Perfect droogweertje. In de verte hangen echter donkere wolken. Ze komen snel dichterbij. Ik ben alert en bij de eerste druppels haal ik de was weer van de lijn. Een uurtje later en een flinke bui verder wordt het weer stralend weer. Hup, weer naar buiten met de was. Heerlijk, wat zal het zo lekker drogen in de zon. Na een half uurtje kijk ik naar buiten en zie donkere wolken hangen in de verte. Even in de gaten houden. En ja hoor, na een paar minuten vallen de eerste druppels. Weer naar binnen met die lakens. Ze zijn al iets droger geworden. Binnen wordt alles uitgespreid over trapleuningen, stoelen, tafels…Een half uurtje later is de bui over. Geen wolkje aan de lucht te zien. De zon schijnt… Daar gaan we weer. Dat was vast de laatste bui van vandaag, want volgens het weerbericht zou het droog zijn. Even later wappert alles weer vrolijk in de wind. Zonnetje erop… Een uurtje nog en dan kan het zo weer op de bedden. Als ik even later naar de schuur loop, zie ik in de verte weer wolken hangen. Hmmm… Het lijkt erop dat het hier nét langsheen gaat. Even afwachten nog maar. En binnen is er weer genoeg wat de aandacht opeist. Ik vergeet de wolken. En ook de was… Dan kijk ik door het keukenraam naar buiten en zie ik de regen met bakken naar beneden komen. En toen waren we weer terug bij af. Na een paar van deze ervaringen leek het Jan beter om wat waslijnen op te hangen in de schuur. Als het 3 dagen hangt, is het ook droog. Da’s lang. Maar het scheelt wel veel werk. Tja, het is herfst hé? En we zijn in Schotland… Kort geleden liep ik over het strand met Mary (de zondagsschooljuf hier in de kerk) en onze kinderen. Ze zei: “Als je weg wilt en het regent, kun je je jas aan gaan trekken. Tegen de tijd dat je hem aan hebt is het wel droog. Als je wacht met je jas aantrekken tot het droog is, dan regent het alweer tegen de tijd dat je hem aan hebt”. Ik heb daar niks aan toe te voegen.
De trailer! Hij heeft 3 weken in de tuin gestaan, maar zaterdag is hij verhuist. De grond bij de school is in de afgelopen dagen vlak gemaakt. Beton gestort, stenen erover… Het is een erg zwaar ding, dus het verhuizen moest voorzichtig gebeuren. Gelukkig ging alles voorspoedig. Maandag is het elektrisch aangesloten en er is nu ook Wifi. Vandaag wordt er nog een opstap gemaakt, zodat de hoogte van 70 cm overbrugt wordt. Een mooie start straks na de vakantie. Een eigen ruimte om les te geven is wel erg fijn. En dan nu nog een mooie plek naast de school. Het werk van Jan verloopt erg voorspoedig. Vanwege de Covid worden niet alle vakken gegeven. Jan geeft nu Natuurkunde, Scheikunde, Wiskunde, Geschiedenis, Aardrijkskunde en Biologie. Nederlands, Frans en Duits doen de meiden zelfstandig met begeleiding van 1 van ons. Vakken als gym, muziek, handvaardigheid of techniek worden nu niet gegeven. Jan probeert deze zoveel mogelijk in de bestaande lessen te verwerken. Bij biologie kun je makkelijk een buitenopdracht plannen. Eerst een eind lopen of rennen voor je op de plaats van bestemming bent. Heb je gym en bio te pakken. Of het maken van een collage over de kringloop: bio en handvaardigheid. Of een beachpainting-opdracht (kunst), schelpen zoeken op het strand en op internet opzoeken welke dieren erin leefden, waar ze leefden enz. Of er wordt wat getimmerd van houtresten die hier liggen van de nieuw gebouwde schuur (techniek). Alleen theorievakken doen is voor de meiden ook wel pittig/saai, dus wat afwisseling is voor iedereen wel fijn. Maandag t/m donderdag is er school. Op vrijdag doen de meiden hun zelfstandige vakken, terwijl Jan zijn lesvoorbereiding kan doen.
De afgelopen dagen hebben we vrijwel onafgebroken regen gehad. Voor de kinderen is het wel lastig om zich te vermaken. Ze zijn erg op elkaar aangewezen en gelukkig gaat dat best goed. Maar na een paar dagen binnenspelen, worden de lontjes wel korter. We hebben een Nintendo die erg in trek is. Als ze een half uur gestept of gelopen hebben mogen ze 20 minuten op de Nintendo. Hebben ze gelijk een frisse neus gehaald en lekker even buiten bezig. Ik vind het soms wel lastig dat ze zich zo vervelen. Binnen met vriendjes spelen is hier niet aan de orde. Vanwege Covid is het niet toegestaan en, zoals ik al in een eerdere blog schreef, het is ook niet gebruikelijk om met vriendjes af te spreken. Het is ook niet zo praktisch met die afstanden. En alleen computeren, Nintendo en mobiel is absoluut geen goede tijdsbesteding. Ze worden er ook erg lamlendig van. Gelukkig was de eerste vakantieweek een stuk droger en hebben we een paar mooie dagen buiten doorgebracht. Er is een gezin in de kerk, waarmee we wat meer contact hebben. Zij hebben een klein bootje en boden aan, dat we dat bootje mogen gebruiken wanneer we maar willen. Het is een 6-persoonsbootje en Jan is met de 4 oudsten een hele dag wezen varen in The Minch. Het was prachtig! De kinderen genoten volop. Ze hebben een emmer vol makrelen gevangen, zeehonden gezien, allerlei soorten vogels en zelfs nog 20 minuten tussen de dolfijnen gevaren. Wat een ervaring. Uiteraard wilde ik ze ook wel zien, maar helaas, toen ik een paar dagen later ook meeging, was er geen dolfijn te bekennen. Maar wat prachtig om de kust van het eiland van een andere kant te bekijken.
En nu is het de laatste vakantiedag. Morgen begint de school weer. De kinderen kijken er wel naar uit om weer naar school te gaan. En zo gaan we de nieuwe en laatste schoolperiode van dit jaar in.
Vrijdag 18 september 2020
´Voor het eerst in de geschiedenis van de school hebben we een klaslokaal van onszelf!´
´Met grote dank aan alle sponsors die vanuit Nederland hun steentje hebben bijgedragen door aan de Stichting te doneren.´
Het is weer tijd om een blog te typen. Ik loop naar de keuken. Daar in de achterste kast ligt mijn laptop. Ik struikel over een schooltas, stap over 3 volle wasmanden heen en schuif een bureaustoel aan de kant. De keuken is in gebruik als klaslokaal. Het is er vol. Ik ben er niet gewenst. Met de laptop loop ik terug naar de kamer, waar kleine Niels lekker aan het spelen is. In 1 van de grote leunstoelen laat ik me wegzakken. Met de laptop op schoot en de muis op de stoelleuning wacht ik. Terwijl er een blauw Word-scherm tevoorschijn komt, schurkt Niels zich met een Bobbi-boekje naast me in de stoel. Wanneer de eerste woorden op het scherm verschijnen, ontdekt Niels de muis. Daarna het toetsenbord. Vreemde tekens en foutmeldingen komen tevoorschijn op het beeldscherm. Ik zet hem op de grond, waar hij losbarst in een luidkeels protest.
Zo ging dat hier tot voor kort. Uiteraard de ene keer beter dan de andere keer, maar van 8:30-15:00 uur was de keuken bezet en moest ik uitwijken naar de kamer of een andere ruimte. In de ochtenden volgde Hannah de laatste tijd de lessen van het 2e jaar voortgezet onderwijs thuis, waarbij ik de aansturing deed. En ’s middag dus de secundairies in de keuken. Jan moest hard werken aan de ontwikkeling van zijn lessen, 6 verschillende vakken, in het Engels. Erg leuk om te doen, maar al met al een hele kluif. En nu: gelukkig, dit is verleden tijd!
Ruim een week geleden kwam het bericht dat er contact was met de verkoper van een trailer. De trailer was geschikt om te gebruiken als klaslokaal, maar moest worden opgehaald in Noord-Ierland. De koop werd gesloten. Met grote dank aan alle sponsors die vanuit Nederland hun steentje hebben bijgedragen door aan de Stichting te doneren. Het is een echte mijlpaal in de geschiedenis van het schooltje. Een ouder zei: “Dit geeft echt een enorme boost. Voor het eerst in de geschiedenis van de school hebben we een klaslokaal van onszelf. We hebben altijd gebouwtjes moeten huren, nooit was iets echt van ons. Nu hebben we een eigen klaslokaal. Providence: God voorziet!” Het geeft hun een drive om nu ook serieus op zoek te gaan naar een stukje grond. Het is de wens om behalve secundair onderwijs, ook een peuterspeelzaal op te starten. Het is hier de gewoonte om kleine kinderen naar een peuterspeelzaal/opvang te sturen. Deze zijn allemaal verbonden met een school. De school waar de kinderen naar de opvang gaan, wordt eigenlijk altijd automatisch ook de school waar de kinderen aangemeld worden als ze leerplichtig zijn. Dus dan voelt u het al: Heeft een school geen opvang, dan is de groei onderaf minimaal. Meestal zijn het dan kinderen van ouders die ook al oudere kinderen op de Providence School hebben (gehad). Nieuwe families komen er eigenlijk niet bij. Een peuterspeelzaal is dus van essentieel belang in het voortbestaan van de school. Hopelijk kan dat in de nabije toekomst gerealiseerd worden!
De 3 meiden van het Voortgezet Onderwijs zijn druk bezig geweest met opruimen en schoonmaken. Wat een troep lag erin. Maar na een middag hard werken was alles ongeveer schoon en aan de kant. Donderdag hebben ze de eerste lesdag gehad in de trailer. Het was gewoon even wennen aan een leeg huis. Maar voor Jan heel fijn om een eigen werkplek te hebben. Je kunt al je boeken, schriften en lesmaterialen laten liggen. Niet meer van de ene locatie naar de andere te slepen. En voor de meiden is het ook fijn om op 1 plek te werken. De morgens ligt de nadruk op leren en theorie. Na het middageten wordt dat afgerond en blijft er vaak nog wel een half uurtje over om wat praktijk te doen. Meestal houdt dat in dat de meiden een buitenopdracht gaan doen. Na een dag zitten en leren is dat wel een verademing voor hen. Nu nog hopen dat er een mooi lapje grond gevonden wordt, niet al te duur, centraal gelegen, om daar een eigen schoolgebouwtje op te kunnen zetten. Compleet met een peuterspeelzaal, 7 jaren lager onderwijs en 2 jaren voortgezet onderwijs. Dat is de droom voor de toekomst.
Donderdag 27 augustus 2020
Blog van Annet, Hannah en Julia Murre
Druk! Het is erg druk! Een gevoel wat niet echt bij het eilandleven scheen te passen, maar wat blijkbaar ook hier onoverkomelijk is. Behalve het gewone gezinsleven, zijn er nog veel andere dingen die aandacht vragen. Maar uiteindelijk zijn we niet hier gekomen om te luieren. Bewust hebben we er wel voor gekozen om de avonden zoveel mogelijk vrij te houden. Voor de kinderen, dachten we. Die zouden dat vast leuk vinden. Maar zodra het avondeten in de magen is verdwenen, verdwijnen ook de oudste 4 meestal naar het speeltuintje vlak naast de school. Vaak zijn daar wat kinderen uit de buurt aan het spelen. Emmily moet huiswerk oefenen en dan naar bed. Jan neemt dan de tijd om zijn lessen verder voor te bereiden. Gisteren was het precies 2 weken geleden dat de scholen op het eiland weer zijn gestart. Met 2 vrije dagen tussendoor, is het vandaag de 10e schooldag voor de kinderen. Ze genieten er heel erg van! De ‘primary-kinderen’ (Joost, Steven en Emmily) staan elke ochtend te popelen om te gaan. Vrije dagen zijn niet leuk. De taal is nog wel een beetje lastig, maar je merkt nu al dat ze elke dag woorden bijleren. Zo leuk om te horen! De ‘secondary’ kinderen (Hannah en Julia) vinden het wel leuk, maar nieuwe vakken, Engelse boeken, vader als leraar…Het is allemaal wel wat overweldigend. Gelukkig kunnen ze goed opschieten met hun enige klasgenootje. Het is een leuk groepje meiden zo. Voor Jan is het wel pittig, het lesgeven aan 2 dochters met 2 verschillende leerjaren, in het Engels en 6 verschillende vakken. Het lesgeven in de schoolkeuken is omslachtig. De Coronamaatregelen vereisen hier mondkapjes voor de docenten en een minimale afstand van 2 meter. Verder moeten regelmatig de handen ontsmet worden. Dat houdt in dat de primaryklas ook regelmatig in de keuken, bij de gootsteen, moet zijn. De docenten hebben af en toe spullen nodig uit het schoolmagazijn, wat zich in de keuken bevindt. Dan moet Jan zich terugtrekken in het toilet, zodat de afstand van 2 meter tussen de docenten gewaarborgd kan worden. Op de middagen moet de keuken beschikbaar zijn, dus kan daar geen les worden gegeven. Het eerste plan was om de secondary daarom halve dagen naar school te laten gaan en de middagen thuis te laten werken. Voor Jan zou het dan wel lastig zijn om door de stof heen te komen, dus hij stelde voor om de middagen in onze schuur les te geven. De 3 meiden eten bij ons in huis en tja, als je dan toch al aan de keukentafel zit, kun je daar net zo goed blijven zitten. Niet ideaal, maar comfortabeler dan de schuur. Gelukkig wordt er serieus rondgekeken voor een porta-cabin. Dat zou een mooie oplossing zijn. De 2 oudste meiden hadden (als huiswerk) nog een kleine aanvulling op de blog gemaakt:Hannah:Op 13 augustus was de eerste schooldag. Het was leuk maar ook lastig want het meeste wat we zeiden was in het Engels. Het leek eigenlijk heel erg op een gewone schooldag. Het was wel een beetje vreemd want 13 Augustus, de eerste schooldag, was op donderdag , vrijdag hadden we ook school en dan zaterdag en zondag weekend. Dan hadden we maandag T\M woensdag weer school en daarna 2 dagen vrij én nog twee dagen weekend! Mijn klas bestaat voor het grootste gedeelte uit kinderen uit mijn gezin. In mijn klas zit namelijk Julia, mijn zusje en Annie een Schots meisje. En mijn mentor is mijn vader. We hebben school van 9 uur tot 3 uur maar Julia en ik beginnen om half 9 want we moeten nog Nederlands doen. Voor deze week maandag hadden we vanaf 9 uur tot half 1 school. We hebben tot kwart over 12 in het keukentje van de school les en daarna gaan we met de hele klas naar het huis van de mentor (en dus ook naar Julia en mijn huis) en daar lunchen we. Dan gaan we in onze keuken thuis verder met de lessen. Dat doen we zo ingewikkeld omdat de kinderen van andere klassen bij de lunch hun handen moeten wassen in ons lokaal en dan houden we niet genoeg afstand.Julia:Ik zit in een klas met drie kinderen. Hannah, Annie en ik. Dan is het best gezellig. Alleen krijg je dan best vaak een beurt. Ik heb een paar nieuwe vakken zoals: Natuur en scheikunde en techniek. Het is heel interessant maar alleen is het natuurlijk in het Engels. Dat maakt het moeilijk. In de pauze gaan we meestal in een speeltuintje spelen dat naast de school is. Daar is een draaimolen en een winkelwagentje, dan gaat één iemand in het winkelwagentje zitten en de ander houd vast en nog een ander duwt de draaimolen(natuurlijk niet te hard). Dat is best eng maar ook leuk. Of we gaan crossen met de winkelwagen(wel met iemand erin:). In m’n vrije tijd ga ik meestal lezen of iets met m’n hengel doen. S’ avonds gaan we vaak naar het speeltuintje.
